Σπήλαιο Διρού | Γιατί;

• Παρασκευή 24 Ιουλίου 2020
• ioanna

Σπήλαιο Διρού | Γιατί;

της Ιωάννας Γάλλου

Καλοκαίρι 1985. Σπήλαιο Διρού. Οικογενειακή επίσκεψη.
Δεν ήσουν προετοιμασμένη, είναι αλήθεια. Αναμονή στην είσοδο για να μπεις. Που να μπεις; Τότε δεν ήξερες! Δεν ήσουν προετοιμασμένη, όχι! Όχι, γι’ αυτήν την επίσκεψη. Επιβίβαση σε βαρκάκι πρώτα, περίπατος μετά . . . και ένα ταξίδι αρχίζει. Όχι μέσα στο σπήλαιο, αλλά στη ζωή. Γιατί εκείνη η επίσκεψη ήταν καθοριστική για το δέσιμο με τον τόπο τούτο. Για το δέσιμο με το άγνωστο. Για το δέσιμο με την λατρεία της εξερεύνησης.

Προχωρώντας, είδες σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Άσπρους ή ζαχαρί σε σχηματισμούς άτακτους ή σε μορφές. Εδώ είναι ένας σκύλος. Εκεί μια αρκούδα. Πιο κάτω ένα χέρι. Που είναι όλα αυτά; Πειράζει που δεν είδες τίποτα; Πειράζει που εσύ είδες το βασίλειο της χώρας των θαυμάτων και την Αλίκη να μεγαλώνει και να μικραίνει για να χωρά σε κάθε εσοχή των σπηλαιοθεμάτων αυτού του μεγαλιώδους τοπίου; Τι πήρες από εκείνη την επίσκεψη; Τη γέννηση μιας ακαθόριστης αγάπης για τα σπήλαια. Και το θαυμασμό για τα έργα τέχνης της φύσης. Και τη ματιά στο τοπίο. Αυτό.

Σήμερα (2020) μαθαίνω από τον καλό μου φίλο Γιώργο Καφαντάρη, ότι η δική μου χώρα των θαυμάτων γέμισε την πράσινη αρρώστια των σπηλαίων της Malaria verde όπως είναι γνωστή επιστημονικά, η οποία αποτελεί σοβαρή απειλή, κυρίως για τα αξιοποιημένα, για τουρισμό, σπήλαια. Είναι αξιοσημείωτο, ότι ενώ έχει επισημανθεί το πρόβλημα αυτό, από τους ειδικούς επιστήμονες, για ένα από τα μεγαλύτερα και ομορφότερα σπήλαια της Ελλάδος και έχει ολοκληρωθεί και ειδική μελέτη από το 2005, από τον Επίκουρο Καθηγητή Παλαιοανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μερδενισιάνο, δεν έχει γίνει καμία ενέργεια για την αποκατάσταση της ζημιάς. Ή την χρήση φιλικών προς το σπήλαιο τεχνολογιών για το φωτισμό και την επίσκεψη του κοινού.

Τα σπήλαια δεν είναι μόνο αξιοθέατο. Είναι το σπίτι πολλών οργανισμών και ζώων. Είναι αυτόνομα οικοσυστήματα που συνδέονται με άλλα οικοσυστήματα υπόγεια ή υπέργεια. Ναι υπέργεια! Είναι επιστημονικά εργαστήρια για την αναζήτηση απαντήσεων της ίδιας μας της ύπαρξης. Είναι στοιχεία της παγκόσμιας κληρονομιάς. Η επίσκεψη σε αυτά θα πρέπει να είναι οριοθετημένη από τον σεβασμό και το χρέος της προστασίας. Σεβασμό στο μεγαλείο της ζωής. Χρέος για την κληρονομιά των επόμενων. Ανθρώπων και μη.

**

Γράφει ο Γιώργος Καφαντάρης . .

“Το σπήλαιο στον Διρό έχει αρχίσει να εμφανίζει εκτεταμένη αλλοίωση στο  διάκοσμο του. Πήγα να το δω, και εκτός απο το ότι πλήρωσα φουλ εισιτήριο δέκα ευρώ για μια διαδρομή πέντε με οχτώ λεπτών απο τα 30′ λεπτά περίπου που είναι κανονικά (λόγω κορονοϊου…?) διαπίστωσα και την ύπαρξη της λεγόμενης “πράσινης ασθένειας των σπηλαίων” σε αρκετά μεγάλο μέρος του σπηλαίου…
Καλό θα ήταν οι φορείς που παίρνουν τόσα χρόνια τα κέρδη,να ξοδέψουν ένα μέρος τους για να αλλάξουν τους απαρχαιωμένους προβολείς αλογόνου με φώτα led, αισθητήρες κίνησης κλπ.Αλλιώς,θα αναγκαστούν να το κλείσουν για χρόνια…(βλέπε σπήλαιο “κουτούκι” Παιανίας κλπ).  Ήδη είναι πολύ άσχημη η κατάσταση.
Ντροπή και κρίμα…(στις φωτό, όπου βλέπετε πράσινο είναι πρόβλημα…και είναι πάρα πολλά ακόμη σημεία)–UPDATE–προσθέτω φωτογραφίες που έχω και φαίνεται το πρόβλημα. Υπόψιν, πως αυτές οι φωτογραφίες είναι ό,τι έβγαλα στην περιορισμένη-μικρή διαδρομή που μας έκαναν και περιελάμβανε 5-10 λεπτα πλωτό μέσο και 300 μέτρα με τα πόδια μέχρι την έξοδο. Στις φωτογραφίες φαίνεται να έχουν αλλαχτεί λάμπες -ίσως με led λευκού φωτός- αλλά δεν είδα καμία να σβήνει μετά το πέρασμα μας, και φυσικά δεν έχει γίνει καθαρισμός του διάκοσμου, οπότε το πρόβλημα παραμένει και γίνεται χειρότερο με την πάροδο του χρόνου,παρά την όποια αλλαγή έχουν κάνει στο φωτισμό. (Δώρο –  άδωρο τα Led με λίγα λόγια αν έχουν εγκατασταθεί…). 
Επίσης, προσέξτε πως δεν υπάρχει φωτογραφία στην οποία να μην φαίνεται τουλάχιστον ένα σημείο που να έχει προσβληθεί από τον μύκητα. Αυτά στη μικρή διαδρομή…το ξαναλέω…   Ο χρόνος δεν είναι με το μέρος τους ούτε πρόκειται να καλυτερέψει η κατάσταση μόνη της… ελπίζω να κάνει κάποιος κάτι...”